Παραμύθι - Ένας λαίμαργος Αρκούδος

Ένας λαίμαργος αρκούδος - Λαϊκό Παραμύθι - Διδακτικό

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αρκούδος πολύ χοντρός. Ζούσε στο δάσος σε μια σπηλιά. Ήταν πολύ λαίμαργος.  

Μια μέρα τον κάλεσε ο λαγός να φάνε μαζί. Δρόμο πήρε δρόμο άφησε, έφτασε στο λαγούμι του. 

«Γεια σου  αρκούδε. Σου έχω ετοιμάσει ένα τραπέζι να γλύφεις τα δάκτυλά σου». 

Μόλις το άκουσε αυτό ο αρκούδος άρχισαν να τρέχουν τα σάλια του. 

«Θα τα φάω όλα μόνος μου» σκεφτόταν «Ο λαγός δεν θα προλάβει ούτε να δοκιμάσει». 

Κάθονται κάτω και πριν ξεκινήσουν λέει στο λαγό: 

«Λαγέ  νομίζω πως ξέχασες να φέρεις  μέλι».  

«Δεν το ξέχασα αρκούδε, θα το φέρω μόλις τελειώσουμε το φαγητό». 

«Πήγαινε καλύτερα να το φέρεις τώρα». 

«Άμα το προτιμάς έτσι να πάω». 

Φεύγει ο λαγός να φέρει το μέλι κι ο αρκούδος βάζει μπρος το σχέδιο του. 

Δίνει ένα, δίνει δυο, δίνει τρία χοροπηδήματα δυνατά που άρχισε να σείεται όλος ο τόπος. 

«Σεισμός, σεισμός» φωνάζει «Τρέξε λαγέ να σωθείς». 

Πετάει κάτω το μέλι ο λαγός και τρέχει να σωθεί αφήνοντας μόνο τον αρκούδο. 

Κάθεται τότε εκείνος και τρώει ανενόχλητος όλα τα φαγητά. Όταν τελείωσε πήρε και το μέλι να πάει να το φάει στη σπηλιά με την ησυχία του. 

Μετά από λίγο γύρισε ο λαγός. «Το φαγητό σου ήταν τέλειο». Του είπε κι έφυγε. 

Την επόμενη μέρα τον κάλεσε η κυρά χελώνα να φάνε μαζί. 

Δρόμο πήρε δρόμο άφησε έφτασε στο σπίτι της. 

Πριν ξεκινήσουν το φαγητό της λέει: 

«Α κυρά χελώνα ξέχασες να φέρεις μέλι. Πήγαινε να το φέρεις κι εγώ θα σε περιμένω». 

«Καλά αρκούδε πάω. Περίμενέ με». 

Βάζει τότε ο αρκούδος μπρος το σχέδιο του. Δίνει ένα, δίνει δυο, δίνει τρία χοροπηδήματα δυνατά που άρχισε να σείεται όλος ο τόπος. 

«Σεισμός, σεισμός» φωνάζει «Κρύψου στο καβούκι σου κυρά χελώνα να σωθείς». 

Τρυπώνει μέσα στο καβούκι της εκείνη περιμένοντας να σταματήσει ο σεισμός. 

Αρπάζει τότε ο αρκούδος όλα τα φαγητά στην αγκαλιά του, παίρνει και το μέλι και τρέχει στη σπηλιά να τα φάει όλα μοναχός του. 

Μέχρι να βγει από το καβούκι της η κυρά χελώνα ο αρκούδος είχε γίνει καπνός. 

Η αλεπού έμαθε για τα καμώματά του κι είπε να του δώσει ένα καλό μάθημα. 

Τον κάλεσε στη φωλιά της να του κάνει κι εκείνη το τραπέζι. Ετοίμασε τα πιο ωραία φαγητά για να τον ευχαριστήσει. 

Γέμισε ένα πολύ μεγάλο βάζο με μέλι κι ένα άλλο με φίδια. Τα έβαλε στο τραπέζι και περίμενε τον αρκούδο. 

Σε λίγο έφτασε στη φωλιά της. «Γεια σου αρκούδε. Το τραπέζι μου είναι γεμάτο με τα πιο νόστιμα φαγητά του κόσμου κι είναι όλα για σένα. Σου ‘χω και δυο βάζα μέλι. Το ένα να το φας εδώ και το άλλο να το πάρεις μαζί σου». 

Χάρηκε ο αρκούδος που θα τα έτρωγε όλα μοναχός του χωρίς να σκαρώσει πάλι κάποιο  κόλπο. Έπεσε με τα  μούτρα στο φαγητό. Η αλεπού τον κοιτούσε κι έλεγε από μέσα της: 

Φάε τώρα με την ησυχία σου 

αφού τα θες όλα δικά σου 

θα πληρώσεις την κοροϊδία σου  

αλλά κι όλα τα ψέματά σου 

Μόλις έφαγε λέει στην αλεπού. «Να σαι καλά κυρά Μάρω. Χόρτασα με τα φαγητά σου. Να με καλείς πιο συχνά, να τρώγω καλά». 

«Έννοια σου αρκούδε κι εγώ θα μαγειρεύω κάθε μέρα μόνο για σένα, για να σε ευχαριστώ. Πάρε τούτο το βάζο με το μέλι να το φας ύστερα που θα πεινάσεις». 

Παίρνει το μέλι και πάει στη σπηλιά του. Ρίχνει έναν ύπνο βαρύ κι ασήκωτο. 

Μετά από λίγη ώρα ξύπνησε. Πεινούσε πάλι κι είπε να φάει το μέλι που του δώσε η αλεπού. 

Ανοίγει το βάζο και τι να δει. Φίδια πετάγονταν ολόγυρά του. Τον έζωσαν ολόκληρο, τον τσιμπούσαν και του λέγαν: 

Να τι παθαίνει όποιος ψέματα σκαρφίζεται 

ο φίλος το καλό πρέπει να συλλογίζεται 

δε σκέφτεται πράγματα τόσο ποταπά 

μαθαίνει να μοιράζεται κ να ανταγαπά.